Astor Piazzolla

vader van de nieuwe tango

Astor Pantaleón Piazzolla is in 1921 geboren in Mar del Plata – Argentinië. In 1925 verhuisde de familie naar New York, waar zij tot 1936 woonde en waar Astor – op 8 jarige leeftijd – zijn eerste bandoneon kreeg. Hij had diverse leermeesters zoals pianist Béla Wilda en tangozanger Carlos Gardel.
Nadat hij in 1936 in Mar del Plata was teruggekeerd, kwam hij in contact met violist Elvino Vardaro. De originele manier waarop Vardaro de tango benaderde, raakte Piazzolla en hij werd een bewonderaar van Vardaro. Op 17-jarige leeftijd verhuisde Piazzolla naar Buenos Aires en veroverde daar langzaam zijn plek in de wereld van de tango. Hij speelde in verschillende orkesten, ook in het AnibalTroilo y su Orquesta Tipica: het grootste tango-orkest van die tijd, dat dansbare tango’s speelde. Ook Piazzolla componeerde tango’s voor het orkest, maar het orkest paste die aan om ze “dansbaar” te maken zodat er niet veel van over bleef. Na een aantal jaar begon Piazzolla zijn eigen orkest. Ook componeerde hij filmmuziek.

In 1949 vond hij dat het tijd werd om te stoppen met het orkest en de bandoneon en hij stopte bijna helemaal met tango. Hij zocht iets anders en kreeg sterke interesse in jazz en klassieke muziek. Dankzij het werk Buenos Aires (1951) won Piazzolla de Fabien Sevitzky-wedstrijd. Dat opende vele deuren: met zijn gewonnen studiebeurs kon hij studeren bij Nadia Boulanger, één van de beste muziekdocenten ter wereld. Hij wilde zich focussen op klassieke muziekstukken. Boulanger adviseerde hem echter de genres (jazz, klassiek en tango) met elkaar te combineren. Piazzolla componeerde muziekstukken waarin hij de tango een andere ‘draai’ gaf. De muziekstukken hadden weliswaar de klassieke tango als basis, hadden passie en melancholie, maar waren niet persé om te dansen. Deze nieuwe stijl kreeg de naam “Tango nuevo” en vergeleken met de klassieke tango waren de muziekstukken langer, complexer en waren afwijkend in compositievorm, arrangement, orkestratie en instrumentatie; onder meer door de toevoeging van een semi-akoestische jazzgitaar, een drumstel, een saxofoon, maar altijd met een vleugje bandoneon of accordeon voor het nostalgische effect.
Piazzolla oogstte hiermee in eigen land veel negatieve kritieken. In de rest van de wereld kon men deze stijl beter waarderen. Uiteindelijk kreeg hij ook Argentinië waardering en werd in 1985 benoemd tot ereburger van Buenos Aires. Piazzolla overleed in 1992 op 71-jarige leeftijd.

Een voorbeeld van de tango nuevodie wereldwijd bekend werd ishet nummer“I’ve seen that face before” van Grace Jones. Dit nummer is een modernere uitgave van de Libertango van Piazzolla.
Een andere band die veel muziek in de stijl ‘tango nuevo’ speelt is de Parijse band “Gotan Project”.
Naast de Libertango zijn bekende werken van Piazzolla onder andere:

Oblivion, gecomponeerd in 1984 voor de film Henri IV (Enrico IV).
Adiós Non ino, (geschreven naar aanleiding van het overlijden van de vader van Piazzolla en gespeeld op het huwelijk van Willem Alexander en Maxima)
Los Pajaros Perdidos, lied dat voor de dwaze moeders van Argentinië symbool stond voor hun verdwenen kinderen.